 |
zondag, november 30, 2003
Broodjes. Smeren.
Ik heb een liedje in mijn hoofd. Het gaat zo: Ik zag twee beren broodjes smeren oh het was een wonder 't was een wonder boven wonder dat die beren smeren konden hi hi hi ha ha ha 'k stond erbij en ik keek ernaar. Hierbij zie ik twee broodjes smerende beren voor me zoals afgebeeld op een borduurwerkje wat hing bij Latei, waar ik laatst veel te laat voor het eerst ben geweest. Nu zit ik met dat liedje in mijn hoofd. Het was geloof ik zaak om varianten te verzinnen op het liedje, die dan enorm geestig waren. Ik zag twee hammen hun haren kammen dat was heel bijzonder 't was bijzonder, heel bijzonder dat die hammen kammen konden hi hi hi ha ha ha 'k stond erbij en ik keek ernaar. Zoiets. Zingt u die laatste "ernaar" ook heel lang uitgerekt, daarbij een paar octaven zakkend? Mokkels.nl heeft trouwens weer iets over me geschreven en de toestroom bezoekers die daarop volgde is niet te versmaden, gisteren waren het er meer dan 1600. Ratsmedee, wat een hoop. Bedankt mokkelaars, mokkelnezen, mokkelozen, ik voel mij verguld. Eeeeeeh. Lastig hoor, iets schrijven als je eraan bent begonnen zonder ook maar een zin in je hoofd te hebben (behalve de beren). Gisteren stond ik in het Gelredome naar de heer Houtmeer te luisteren. Ja, hout was toch de beste vertaling voor timber. Wat kan die knul dansen zeg. Zijn soepele bewegingen doen vermoeden dat Cameron Diaz niets te klagen heeft, slaapkamergewijs. En zingen kan hij ook echt. En beatboxen. En 20.000 meisjes hysterisch doen gillen door te vragen "who of you ladies would want to be my girlfriend?" (waarna het lied Girlfriend volgde). Hysterisch was sowieso één van de codewoorden die avond, en drukte. Wat een drukte. Na afloop reden de bussen volgepakt met mensen weg alsof het schapen op weg naar het slachthuis waren. En mij werden ook nog zo af en toe wat tracey's naar mijn hoofd geslingerd. Die jeugd van tegenwoordig, iets fatsoenlijks wil er ook niet meer uitkomen vandaag de dag. Het was wel echt een leuk concert. Justin is cool. Ik heb ook een t-shirt gekocht met de goede man erop afgebeeld, wat ik vol trots zal dragen (mijn vriend reageerde trouwens niet erg enthousiast op het kledingstuk. Hoe kan dat nou toch?) Aan het eind van de avond was ik weliswaar afgepeigerd, het resultaat van een waardeloze nachtrust en het opstaan om half 6 (u leest het goed ja, half 6, 05.30, 's ochtends), en ik was heel enthousiast bij het weerzien met mijn bed, maar het was echt een heel, heel leuk concert. Ja toch, Gina? Heeft iemand suggesties voor een Sinterklaas cadeau? Ik heb mijn verlanglijstje nog niet ingeleverd, om de goede reden dat ik geen verlanglijstje heb, om de goede reden dat ik niks kan verzinnen om erop te zetten. Help. Ik heb nu ook zin om te slapen. Al moet ik nog even wachten tot de koude plek naast me zal worden opgewarmd door een zeker lichaam, want dat lichaam loopt nu nog in werkkleding de baan van zijn bijbehorende hersenen uit te oefenen. Ik roep vanuit de cyberruimte: opschieten, golem! Ik hou niet van wachten! (dat van golem meende ik niet hoor liefje, ik vind je heel knap en leuk en zelfs knapper en leuker dan Just-in want die hangt de hele dag maar rond in de McDonalds en jij niet want jij bent stoer en als ik moest kiezen koos ik natuurlijk ogenblikkelijk voor jou). Hoe laat is het? Laat! Wat voor tijd is dat? Bedtijd! Wat gaan we dus doen? Tanden poetsen! En daarna naar je...? Bedje toe! En een klassieker is geboren; ik voorzie dat ouders en kinderen deze woorden nog lang, lang na mijn heengaan tegen elkaar zullen uitspreken voor het slapen gaan, dit tot een vreugdevolle gebeurtenis makend die elke avond opnieuw voor blije gezichten zal zorgen. Oh nee, daar is ie weer. 'k zag twee beren broodjes smeren |
