|
donderdag, mei 13, 2004
Overlast
Het is niet zo dat ik niet hou van hagelslag op mijn boterham. Het is alleen verdomd lastig als die kabouters de hele tijd langsrennen om ze ervan af te jatten. Ze doen dat razendsnel. En dan wordt je brood steeds kaler. Ik weet dat zij het zijn omdat er kruimels in hun baarden zitten. Bruine kruimels. Chocoladekruimels. Ik hoopte dat een dikke laag boter zou helpen omdat hagelslag daaraan blijft plakken maar ze trekken ze er net zo goed vanaf. Eigenlijk wil ik me niet conformeren aan de kabouters. Laten we wel wezen, ze zijn inferieur aan de mens. Daarom zie je ze zo weinig. Ze moeten zich goed verstoppen omdat ze anders onder een schoen komen. Van het strand houden ze wel want daar is het zand zacht zodat ze er in wegzakken in plaats van geplet te worden en iedereen loopt er toch op blote voeten. Ze houden ervan om je eten te verzieken door er stiekem zand op te gooien. Daarna eten ze het zelf op want zand tussen hun tanden vinden ze helemaal niet vervelend. Voedsel jatten, daar houden ze zich vooral mee bezig, kleine schobbejakken. Als je er weleens een gezien hebt, weet je dat kabouters vreselijk hard kunnen hollen. De oudsten hebben dan hun baard opgerold in hun hand omdat ze er anders over struikelen. Kabouters knippen hun baard nooit, dus hoe ouder ze zijn, hoe langer de baard is. Onder het rennen grijpen ze wat ze kunnen, en zo zit er steeds minder hagelslag op mijn boterham. En daar heb ik inmiddels wel genoeg van. Ik ben bezig met het bedenken van een kabouterval. Het probleem is dat ze heel sluw en berekenend zijn, dus als je denkt dat je ze gemakkelijk kunt vangen heb je het mis. Mijn plan is om een stuk voedsel te verbinden aan een lang onzichtbaar elastiek, dat als het maximaal is uitgerekt met enorme kracht terugschiet. Het voedsel is bedekt met superlijm waaraan de kabouter blijft plakken en zo wordt hij door het terugschietende elastiek recht in een strategisch opgestelde kooi geworpen. De kooi gaat onmiddelijk dicht en zodoende heb ik een kabouter gevangen. Die geef ik dan miniboterhammen met hagelslag te eten, waarvan ik voortdurend de hageltjes pik. Lekker puh. 0 reacties |