 |
donderdag, oktober 21, 2004
Voortaan even afkloppen Gisteren hadden we het over Boef. Dat het een raar beest is dat zijn eigen staart probeert te vangen; op hoge randjes ligt, zich omdraait en dan naar beneden valt, en overal opspringt waar het niet mag. Maar dat we nog nooit thuiskwamen of opstonden en een ravage aantroffen van kapotte dingen door Boefs toedoen. Vanochtend miauwt Boef zijn bekende ik-wil-aandacht-mauw. We hadden hem in de woonkamer gezet met de deur dicht want vannacht was hij iets te bijtgraag. Achter dichte deuren kan hij enorm gaan miepen maar dat is meestal pas als we al wakker zijn. Ik ging snel kijken want al weet ik dat hij meestal zit te janken om niets, het blijft zo'n zielig geluid. Hij lag niet op sterven en er was ook niets te zien in de woonkamer. Honger dus waarschijnlijk. Met een slaperig hoofd loop ik de keuken in. De woorden van gisteren klinken ineens erg helder ik mijn hoofd wanneer ik aanschouw dat de grote plant van de plank is gedonderd, waarbij een lamp en een glazen kan zijn meegekomen, en dat de vloer, de magnetron en de kattenbak zijn bedekt met aarde. Boef is nu officieel Nomen Est Omen ambassadeur en volgens mij ook telepathisch begaafd (of beschikt over geavanceerde afluisterapparatuur.) 0 reacties |
