 |
woensdag, juni 15, 2005
Een boktor Boktorren hè. Dat zijn echt rare beesten. Laatst zat ik op een geruit picknickkleedje limonade met een rietje te drinken, bladerend in een brochure over botverkalking (u vraagt zich misschien af waarom; ik ook). Plots liep er over mijn rode slipper een boktor. Ik wist dat het een boktor was omdat ik mij eens verdiept heb in de torrenfamilies, door middel van het bestuderen van het boek Torren: Alle Soorten en Maten (geen aanrader overigens, te langdradig). Het hoofstuk Boktorren had me wel enigszins aangegrepen omdat ik het zo zielig vond dat ze de toorn van een geitachtige associatie moeten dragen, maar of deze boktor nu een West-Amerikaanse dennenboktor of een Aziatische boktor was, kwam zo vlug niet bij me op. De boktor besloot stil te staan op het half opgegeten biscuitje dat naast mijn rode slipper lag. Inmiddels aanschouwde ik het insect aandachtig. De zon scheen op zijn schildje en ik meende een glimlach waar te nemen. De boktor keek me ineens aan en ik zei dat het prima was als hij het biscuitje verder wilde opeten. Nu hij er op gezeten had hoefde ik het toch niet meer eerlijk gezegd. Hij zat daar zo even te zitten en we keken elkaar aan. Het leek me een goed idee een lied ten gehore te brengen, ter ere van torren die iedereen eng en vies vindt. Al was het maar om hoe ze heten. Ik koos voor 'Torn' van Natalie Imbruglia en dat kon de boktor wel waarderen. Ritmisch bewoog hij mee op mijn zang en hij oogde heel gelukkig. Zo zong ik een tijdje honingzoet. Maar ineens begon hij helemaal sikkeneurig uit zijn ogen te kijken en keerde hij me demonstratief zijn achterkant toe. Nah, zei ik. Doe eens niet zo. En toen bedacht ik me dat ik hem misschien een naam had moeten geven, dat dat wellicht was waar elk insect op zit te wachten wanneer het probeert te communiceren met mensen. "Ringo!" riep ik prompt, "dat vind ik leuk!". Waarop de boktor het met een stukje afgekauwde biscuit op een lopen zette. Ik was verbouwereerd. Als hij een tong had gehad, had hij hem naar me uitgestoken, ik weet het zeker. En toen besefte ik het: Ringo was een Beatle. Shit. 0 reacties |
