Het mannetje met de hamer

Vanavond ging er in mijn hoofd een deurtje open en daaruit stapte een nors kijkend mannetje. Hij holde langs mijn schouders naar beneden en ging met zijn armen in z'n zij op mijn knie staan.
'Ja?' vroeg ik onaardig. Ik was namelijk chagrijnig en misselijk. Zijn boze oogjes priemden van onder zijn borstelige wenkbrauwen vandaan. Met zijn wijsvinger prikte hij in mijn richting.
'Jij!' riep hij, 'jij maakt mij moe!'. Onwelwillend keek ik hem aan. Ik wilde hem met een grote boog door de lucht laten vliegen en hem met zijn kromme neus op de vloer laten neerkomen. Het liefst met wat bloed en uitroepen van pijn. Maar ik was chagrijnig en misselijk en lichaamsbeweging was het laatste waar ik zin in had. Dus zei ik 'Het kan me niet schelen, rot op.' 'Ik pieker er niet over,' riep het mannetje nog harder, 'ik heb verdorie kramp in mijn ellebogen van die hamer.'
Toegegeven, hij had mijn aandacht weten te winnen. Welke hamer had hij het over? 'Welke hamer heb je het over?' vroeg ik dus. 'Die waarmee ik je hoofdpijn heb gegeven natuurlijk. Wat moet ik anders in je hoofd.'
Een goed punt en dat zei ik tegen hem. 'Maar waarom ben je nu boos op mij?' vroeg ik. 'Dat zal ik je vertellen!' riep hij. Er vlogen piepkleine spuugdruppeltjes door de lucht. 'Jouw hoofdpijn duurde veel te lang dus moest ik maar door blijven hameren in je hoofd. En nu heb ik kramp in mijn elleboog.'
Dat was rot voor het mannetje, moest ik erkennen. 'Weet je,' zei ik, 'nu mijn hoofdpijn zo goed als over is wil ik best een kopje thee voor je zetten. Ik heb nog wel een vingerhoedje.' Dat leek het mannetje te verheugen en zijn gebalde vuistjes ontspanden zich. 'Heb je er wel een koekje bij?' vroeg hij. Ik verzekerde hem ervan dat ik er een koekje bij had en hij glimlachte voorzichtig.
Het werd een warm en gezellig samenzijn en ik zwaaide hem uit toen hij het deurtje weer in ging.
posted by Yoka at 10/25/2005 11:06:00 PM