 |
woensdag, april 20, 2005
0 reacties zaterdag, april 16, 2005
Een kleine verhandeling genaamd: de slecftdsvcuhzzzzzzzzzzzzzzzzz Ik werd net wakker met mijn hoofd op het toetsenbord, wat denk ik vrij accuraat weergeeft hoe moe ik ben. Morgen zal ik het stukje posten wat werkelijk bij de titel die ik poogde te typen hoort. Het valt niet mee als je dagelijks voor half 7 's ochtends moet opstaan. Het blijft een marteling, vooral als je op onfortuinlijke wijze vlak voor de wekker wakker wordt, in de veronderstelling dat je nog heel lang mag doorslapen. Een brute onderbreking van vreedzame rust. En dan met blote voeten op de koude vloer om sokken te pakken. Brrrr. Aan de andere kant voel ik mij nu een volwaardige deelnemer aan de maatschappij en dat is ook wat waard. Behalve als het regent en ik moet buiten zijn. Dan niet natuurlijk. Regen moeten ze ontslaan. Maar waar was ik, ik ben moe en een arbeider en ik post morgen het juiste stukje. En nu ga ik slapen. Morgen weer om 6.30 op, jawel. Mijn laatste energie gebruik ik om te melden dat (expres geen hoofdletters ha, daar tilt hij ongetwijfeld heel zwaar aan)staatssecretaris van der knaap zo ontzettend in de poep mag uitglijden eerdaags. In een wit pak. Terwijl hij met stukjes respect bekogeld wordt. Lijkt me excellent. Ik hoop dat er iemand bij is om foto's van te maken. 0 reacties woensdag, april 13, 2005
Oh baby baby Und jawohl, Britnie is zwanger. Waarom blijf ik toch gefascineerd door dit soort nieuws? Laatst zat ik nog aandachtig haar buikjes (of zeg gerust buik) te bekijken op foto's en na het lezen van het bericht dat ze zwanger is, had ik een onvervalst Dacht Ik Het Niet moment. Nu maar hopen dat het kind niet haar oude neus krijgt.  0 reacties dinsdag, april 12, 2005
0 reacties maandag, april 11, 2005
Mijn fiets heeft twee wielen Verleden week reed ik tegen een boom aan. Dat was grappig, zei ik tegen mezelf, tegelijkertijd een ongemakkelijkheidsdeuntje hummend. Tegen een boom aan fietsen, dat is net zo stom als tegen een lantaarnpaal aanlopen, dat doen dus ook alleen een beetje stomme mensen. En kabouters misschien. Nu ben ik geen kabouter, dus dan blijft er één optie over. Jammer genoeg. Was ik maar wel een kabouter. Ik stond hierover te contempleren, nog steeds halfslachtig bij de boom geparkeerd, toen er op een tak boven mijn hoofd een vogeltje begon te zingen. Van wat ik er van kon verstaan lachte het vogeltje mij vierkant uit. Of driehoekig, daar wil ik vanaf wezen. In elk geval kwam het er ongeveer op neer dat hij me een idioot vond en mijn fiets was ook nog lelijk. En oh ja, dat als Sneeuwwitje langs zou komen en zou gaan zingen, hij daar nooit van z'n leven aan mee zou doen. Vogels doen dat volgens hem helemaal niet, spontaan in gezang uitbarsten als een sprookjesprinses dat doet. Wat dat te maken had met mijn tegen de boom aan fietsen, vraag het het vogeltje, ik zou het niet weten. Tegen die tijd wilde ik graag wat anders gaan doen dan bij een boom staan. Ik besloot te gaan steppen want van een step kan je tenminste vlug af springen, mocht er plots een boom voor je opduiken. Het steppen ging wonderwel en ik had een zeer genoeglijke tijd. Geen rare vogels meer tegengekomen, gelukkig. Er was wel ergens een paars hondje dat naar me miauwde maar verder was het gewoon een doorsnee dag met af en toe een stoplicht. Tot ik in het bos kwam maar dat is een ander verhaal. Met een faun. Faunen zijn echt raar. Mocht u een keer een faun tegen het lijf lopen dan wil ik u adviseren om er stevig de pas in te zetten en de faun te passeren. Hij zal wellicht wat tegensputteren maar dat valt te negeren. In het bos zong een krekel en zon scheen. 0 reacties zondag, april 03, 2005
Flipsen Een klein aapje kroop op mijn hoofd. Ik zei tegen het aapje van hallo dat kan zomaar niet, ik heb bovendien mijn haar net geföhnd. Nou, daar had het aapje lekker niks mee te maken. Ik gaf hem een banaan en vroeg hoe hij heette. Het aapje heette Flipsen zei hij, zonder achternaam. Ondertussen had Flipsen van de banaan een bal gekleid die hij zonder pardon tegen de muur gooide. Het stond eigenlijk best goed tegen de zachtgele verf, die bananenspetters. Ik vroeg aan Flipsen of hij dan niet gelijk wat vlechtjes in mijn haar kon maken, nu hij er toch zat en alles. Liever legde hij er kleine knoopjes in, maar dat vond ik niet goed natuurlijk. Hij begon dan maar een liedje te neuriën, iets van The Monkees geloof ik. We gingen een stukje wandelen en iedereen keek er flink van op. Ja, een neuriënd aapje zie je niet vaak. Onderwijl reikte ik hem af en toe een pindanootje aan, die we hadden gekocht bij Albert Heijn. Hij had liever pindakaas gehad want dat had hij nog nooit gegeten, maar toen ik hem liet lezen dat er 'extra smeuïg' op stond, hoefde hij niet meer. En boterhammen vond hij ook raar klinken. Hij gooide de pinda's in de lucht en ving ze in zijn mond. Dat vereiste nog best wat moeite want ik moest voortdurend heen en weer springen. Toen Flipsen een hoedje met een bewegende staart begon na te doen had ik er geen zin meer in en heb ik hem van mijn hoofd gehaald. Hij ging nog even buiten spelen. Ik had honger en at een banaan. 0 reacties zaterdag, april 02, 2005
Lenteuitje (hihi) Ik groet u met een klein lentedansje. Want de zon schijnt hè. En het is lente. Er zijn al muggen gesignaleerd. Evenals kleine beestjes die ineens op tafel lopen en waar je dan je theekopje per ongeluk zet. Beestjes op tafel ben je niet meer gewend namelijk. Goed opletten dus mensen, anders heb je zo allerlei kever- en vliegjesfamilies bruut ontwricht. In de stad zitten ook een boel mensen op terrasjes, met zonnebrillen op. Als je langsloopt lijkt het alsof ze allemaal naar je kijken. Door die zonnebrillen. En het is de hele dag van "hèhè wat zalig die zon". Ja, maar niet als je heel vlug verbrandt en dan de ganse zomer met een rood hoofd loopt. Al is het wel een stuk fijner dan ijzige kou en regen enzo. Vind ik ook mensen! Ik klaag niet. Ik zeg alleen, er bestaat niet voor niets zonnebrand factor 60. Die maken ze voor mij. Maar ik klaag niet. Vrolijk weer is vrolijk weer en dat is het. 0 reacties |
