 |
donderdag, juni 30, 2005
Steve, don't eat it Oké, deze gast doet iets waarvan ik altijd heb gedacht: hoe cool zou het zijn om dat te doen. Natuurlijk is het te friggin ranzig om daadwerkelijk uit te voeren (althans, voor mij, zo'n chicken ben ik dus), maar hij speelt het klaar om de goorste dingen te eten en te beschrijven op hilarische wijze. The label says "Ready to Eat." They left off "By Dumb-Asses." Link gejat van Spunk 0 reacties woensdag, juni 29, 2005
Red de NPS! Het kabinet heeft vrijdag 24 juni besloten tot opheffing van de NPS als onderdeel van een nieuw plan voor de publieke omroep vanaf 2008. De NPS is daar verbijsterd over. De toekomst van tal van zeer gewaardeerde publieke programma’s staat op het spel. Onacceptabel en onbegrijpelijk! Steun de NPS en onderteken de petitie op www.nps.nl/actie 0 reacties
Jij onevenaarbaar mooi product jij Klittenband vind ik nou zo'n schitterende uitvinding. Denken aan klittenband leidt bij mij onmiddelijk tot de vraag: waarom is er niet meer met klittenband? Op een mooie manier dan, want ja, er zijn wel een hoop dingen met klittenband maar die zijn zo onfatsoenlijk LILLIK. Lillike tassen en portemonnees vooral, die ik wil verbranden en waar ik op wil stampen. Er zijn tal van mogelijkheden om klittenband toe te passen. Jongens, ik word helemaal enthousiast als ik eraan denk! Stel je toch eens voor: jassen met klittenbandvlakken waar je dan elke keer verschillende afbeeldingen op kunt, eh ja, klitten; Tassen met klittenbandriemen die je kunt gebruiken om objecten tussen te klitten die je niet vast kunt houden omdat je je handen even vol hebt; De klittenbandmuts, waar je je klittenbandwanten aan vastklit als je 's winters ergens naar binnen gaat: nooit meer zoekgeraakte wanten; Klittenbandstickervellen, waar je stukjes uit kan knippen om op dingen (en hun ondergrond) te plakken die je altijd omstoot (zoals de bus haarspray op het deksel van mijn sokkenkastje; elke dag weer). Ach, wat zou de wereld mooi zijn met meer klittenband. Ik wil ook meer schoenen met klittenbandsluiting, omdat dat me zo doet denken aan de schijnbaar zorgeloze jaren 70. Zeer trots en verheugd ben ik dan ook u op de hoogte te stellen van mijn zojuist gedane aanschaf: de wonderschone Onitsuka Tiger klittenbandgymp.  Nooit meer losse veters, én een hoop instapgemak, de Onitsuka Tiger klittenbandgymp heeft het allemaal. 0 reacties
Frankly, my dear, I don't give a damn Hier vindt je de AFI Top 100 Movie Quotes, een lijst met de 100 meest legendarische filmquotes (volgens een jury van 1500 filmmakers, critici en historici). De IMDb gooit er gelijk een poll tegenaan met quotes waarvan het onbegrijpelijk is dat ze niet in de top 100 zijn gekomen, en dat zijn er nogal wat. 0 reacties zondag, juni 26, 2005
Lekker geslapen En zo kwam de ochtend dat ik wakker werd met het gordijn van de rails getrokken en over mijn hoofd gedrapeerd, de stof krampachtig in mijn vuisten geklemd. Ik wist nog dat mijn dromen onrustig waren geweest en dat ik ergens in de nacht pure frustratie had gevoeld die ik met een handeling van woede probeerde te blussen. Had ik daadwerkelijk aan mijn gordijnen gehangen tijdens mijn slaap? Het viel eigenlijk niet anders te interpreteren. Gedurende de dag kwamen langzaam alle droombeelden naar boven drijven. Met dezelfde hoofdpersoon raakte ik verzeild in verschillende situaties die levensecht leken. Een eerste ontmoeting, een eerste toenadering, de daaruit voortkomende verpozingen; geen wonder dat ik tijdens het dromen niet had hoeven springen om de echtheid te controleren. Het was bizar realistisch. Had ik dan slapend toch de tegenwoordigheid van geest gehad te beseffen dat al deze momenten niet echt waren gekomen, terwijl dat juist wel de bedoeling was? De dromen waren niet frustrerend, het besef van onechtheid wel, en juist daarom had ik mijn gordijnen gegrepen dunkte mij. In mijn slaap zat mijn hoofd er kennelijk nog voller mee dan ik zelf wist. Veel onontgonnen land daar in mijn hersenen, ineens wel vrij toegankelijk in REM-toestand. Hoe kreeg ik al die shit nu weer úit mijn kop, was de brandende vraag van mijn nachtrust, die er niet beter op werd. 0 reacties donderdag, juni 23, 2005
Zweet Zweten, wil ik allereerst stellen, is uiteraard bovenal een wonderbaarlijk doordacht systeem van het menselijk lichaam om ons te voorzien van natuurlijke verkoeling op momenten van onaangename warmte. Werkelijk, wat dat betreft zijn we toch nog best aardig in elkaar gezet (ware het niet dat zweet dan weer gaat stinken; schoonheidsfoutjes zijn nooit ver te zoeken). Het is alleen jammer dat zweten zo allejezus irritant is. Zweten kan de zomer aardig vergallen. Had u er bij stilgestaan dat je blootvoets in slippers toch nog aan zweetvoeten kunt lijden? Het moet niet veel gekker worden. Dat, en bilzweet. Bilzweet bespreken gaat nog gebukt onder een stigma van onbetamelijkheid, maar het lijkt mij een mooi streven om binnen afzienbare tijd het thema bilzweet doornemen tijdens het drinken van een zomers glas rosé op een Bloemendaals strand, of noem eens iets geks, gemeengoed te laten worden. Iedereen moet toch de ongerieven van hinderlijk bilzweet op een van de hitte zinderende dag kennen, evenals het betreuren van de keuze voor een te plakkerige onderbroek. Wellicht kunnen er dan ook onderling tips worden uitgewisseld over de beste kledij, wanneer een periode van warmte en dus veel bilzweten aan zal breken. Dit soort heikele punten op het gebied van bilzweten verdienen het om in de openbaarheid te worden gebracht, zodat mensen samen aan een oplossing kunnen werken. Er zijn trouwens meer vraagstukken die verband houden met onderwerpen waar een taboe op rust. Ik vraag me best wel eens af hoe andere mensen omgaan met bijvoorbeeld scheten inhouden in openbare gelegenheden, of als je vlak naast iemand zit. Schiet men dan even het toilet in, of is iedereen op dat gebied heel goed getraind? En hoe gefixeerd zijn anderen op stukjes eten die zich kunnen ophouden tussen de tanden? Controleren zij ook weleens op de wc in een weerspiegelend vlak of er spinazie is achtergebleven? Ik wil mijzelf bij deze aanwijzen als strijder voor het maatschappelijk aanvaardbaar maken van het openbaar bepraten van dit soort kwesties. De wereld zou mijns inziens een stuk mooier zijn wanneer we onze zogenaamd schaamtevolle ervaringen openhartig met elkaar konden delen, en we van elkaar konden leren. Zeg het voort, zeg het voort. 0 reacties woensdag, juni 22, 2005
De wereldproblematiek en sinaasappels - Oorlogen, daar ben ik dus tegen. Heel vervelend vind ik die. Oorlogen moeten ze afschaffen en terroristen ook en bommen. - Friebeltjes in mijn sinaasappelsap, daar heb ik zo een hekel aan. Dan hoef ik het gelijk niet meer. Tenzij ze een zeefje en een nieuw glas erbij kunnen geven, dan valt het op te lossen. - Ik vind het niet goed dat er nog honger is in de wereld. Dat moet weg en daar kunnen we best met z'n allen voor zorgen. - Waar ik niet zo goed in ben, zijn pitten in vruchten. Dat vind ik heel erg vies. Pitten in sinaasappels zijn ook al zo vies en het is totaal niet charmant om pitten uit je mond te vissen als je aan tafel zit met meer mensen. - Dat er nog op zeehondjes gejaagd wordt hè, daar kan ik zo kwaad van worden. Met z'n allen met knuppels erop af zeg ik. Op die jagers dan natuurlijk bedoel ik. Dierenbeulen. Alle dierenbeulen mogen trouwens van mij wel een knuppel op hun hoofd. - Ik vind het jammer dat snoepjes met sinaasappelsmaak vaak heel vies zijn. En dat de schil ook zo zuur smaakt. En dat ik mandarijntjes eigenlijk veel leukere vruchten vind. Af en toe moet je gewoon aandacht besteden aan belangrijke zaken vind ik. 0 reacties zondag, juni 19, 2005
Mijn peer En jawel hoor hooggeacht publiek! Het moment is gekomen dat ik een perenijsje heb mogen verorberen. Ach, welk een wonderschone passage uit het boek des levens! Wat een ontroerend smaakpapillen verwennende daad van bevroren water consumeren. Oh, verfrissende en tevens verkoelende ervaring op een zomeravond, nooit zal ik u beschamen met een chemisch huismerk. Het perenijsje mag zich een goede vriend van mij noemen. Ik kan naar hem verlangen en er meerdere achter elkaar op. Het perenijsje en ik zitten samen op de bank en we hebben het goed. Perenijsjes van Nederland en ver daarbuiten, voelt u allen geliefd, want als het aan mij lag mocht u allemaal op een dag in mijn mond smelten.  0 reacties woensdag, juni 15, 2005
Een boktor Boktorren hè. Dat zijn echt rare beesten. Laatst zat ik op een geruit picknickkleedje limonade met een rietje te drinken, bladerend in een brochure over botverkalking (u vraagt zich misschien af waarom; ik ook). Plots liep er over mijn rode slipper een boktor. Ik wist dat het een boktor was omdat ik mij eens verdiept heb in de torrenfamilies, door middel van het bestuderen van het boek Torren: Alle Soorten en Maten (geen aanrader overigens, te langdradig). Het hoofstuk Boktorren had me wel enigszins aangegrepen omdat ik het zo zielig vond dat ze de toorn van een geitachtige associatie moeten dragen, maar of deze boktor nu een West-Amerikaanse dennenboktor of een Aziatische boktor was, kwam zo vlug niet bij me op. De boktor besloot stil te staan op het half opgegeten biscuitje dat naast mijn rode slipper lag. Inmiddels aanschouwde ik het insect aandachtig. De zon scheen op zijn schildje en ik meende een glimlach waar te nemen. De boktor keek me ineens aan en ik zei dat het prima was als hij het biscuitje verder wilde opeten. Nu hij er op gezeten had hoefde ik het toch niet meer eerlijk gezegd. Hij zat daar zo even te zitten en we keken elkaar aan. Het leek me een goed idee een lied ten gehore te brengen, ter ere van torren die iedereen eng en vies vindt. Al was het maar om hoe ze heten. Ik koos voor 'Torn' van Natalie Imbruglia en dat kon de boktor wel waarderen. Ritmisch bewoog hij mee op mijn zang en hij oogde heel gelukkig. Zo zong ik een tijdje honingzoet. Maar ineens begon hij helemaal sikkeneurig uit zijn ogen te kijken en keerde hij me demonstratief zijn achterkant toe. Nah, zei ik. Doe eens niet zo. En toen bedacht ik me dat ik hem misschien een naam had moeten geven, dat dat wellicht was waar elk insect op zit te wachten wanneer het probeert te communiceren met mensen. "Ringo!" riep ik prompt, "dat vind ik leuk!". Waarop de boktor het met een stukje afgekauwde biscuit op een lopen zette. Ik was verbouwereerd. Als hij een tong had gehad, had hij hem naar me uitgestoken, ik weet het zeker. En toen besefte ik het: Ringo was een Beatle. Shit. 0 reacties maandag, juni 13, 2005
0 reacties maandag, juni 06, 2005
0 reacties
Gaat dat zien Vandaag is een nieuw blok Hot News begonnen! Elke dag tussen 17.15 en 17.40 kun je op Jetix kijken naar de herhaling van de dag ervoor en een nieuwe aflevering, en op zaterdag tussen 16.55 en 18 uur worden de afleveringen van voorgaande week herhaald. Ga kijken want het is ontzettend spannend en super leuk.  0 reacties |
