 |
zondag, oktober 30, 2005
Nog een hoera: Hotnews.nl heeft de Cinekid Kinderkast prijs gewonnen! Bedankt voor het stemmen lieve menschen. 0 reacties 0 reacties dinsdag, oktober 25, 2005
Het mannetje met de hamer Vanavond ging er in mijn hoofd een deurtje open en daaruit stapte een nors kijkend mannetje. Hij holde langs mijn schouders naar beneden en ging met zijn armen in z'n zij op mijn knie staan. 'Ja?' vroeg ik onaardig. Ik was namelijk chagrijnig en misselijk. Zijn boze oogjes priemden van onder zijn borstelige wenkbrauwen vandaan. Met zijn wijsvinger prikte hij in mijn richting. 'Jij!' riep hij, 'jij maakt mij moe!'. Onwelwillend keek ik hem aan. Ik wilde hem met een grote boog door de lucht laten vliegen en hem met zijn kromme neus op de vloer laten neerkomen. Het liefst met wat bloed en uitroepen van pijn. Maar ik was chagrijnig en misselijk en lichaamsbeweging was het laatste waar ik zin in had. Dus zei ik 'Het kan me niet schelen, rot op.' 'Ik pieker er niet over,' riep het mannetje nog harder, 'ik heb verdorie kramp in mijn ellebogen van die hamer.' Toegegeven, hij had mijn aandacht weten te winnen. Welke hamer had hij het over? 'Welke hamer heb je het over?' vroeg ik dus. 'Die waarmee ik je hoofdpijn heb gegeven natuurlijk. Wat moet ik anders in je hoofd.' Een goed punt en dat zei ik tegen hem. 'Maar waarom ben je nu boos op mij?' vroeg ik. 'Dat zal ik je vertellen!' riep hij. Er vlogen piepkleine spuugdruppeltjes door de lucht. 'Jouw hoofdpijn duurde veel te lang dus moest ik maar door blijven hameren in je hoofd. En nu heb ik kramp in mijn elleboog.' Dat was rot voor het mannetje, moest ik erkennen. 'Weet je,' zei ik, 'nu mijn hoofdpijn zo goed als over is wil ik best een kopje thee voor je zetten. Ik heb nog wel een vingerhoedje.' Dat leek het mannetje te verheugen en zijn gebalde vuistjes ontspanden zich. 'Heb je er wel een koekje bij?' vroeg hij. Ik verzekerde hem ervan dat ik er een koekje bij had en hij glimlachte voorzichtig. Het werd een warm en gezellig samenzijn en ik zwaaide hem uit toen hij het deurtje weer in ging. 0 reacties donderdag, oktober 20, 2005
Xenofobie Ik vond het wel een prestatie van de Xenos, dat de winkel me bij binnenkomst direct confronteerde met drie dingen die ik verafschuw. Tegelijkertijd hè. Alsof er een onweerswolkje precies boven mijn hoofd tot uitbarsting kwam, zoiets. Of: alsof ik een klap in mijn gezicht kreeg met een natte paling. Ik kwam de Xenos binnen en onmiddelijk doemde voor mij een schap vol met kerstartikelen op. Nauwelijks bijgekomen van de schok hoorde ik Trijntje Oosterhuis zingen en happend naar lucht kreeg ik een enorme gifwolk geurkaarsenwalm binnen. Kerst, Trijntje Oosterhuis en geurkaarsenwalm; ik hou daar dus niet van. De kerstspullen en de bedwelmende geur liet ik met een sprintje achter me maar de radio bleef me achtervolgen zodat ik uiteindelijk uitgeput maar met een opgeluchte glimlach buiten stond. 0 reacties dinsdag, oktober 11, 2005
In het Parool van afgelopen zaterdag staat me toch een oerdomme fout. Ene Els Quaegebeur heeft Halina Reijn geinterviewd, maar wordt kennelijk niet gehinderd door enige kennis van de toneelwereld. Volgens haar artikel werd Halina namelijk niet door Theu Boermans maar door Teun Kuilboer van de toneelschool geplukt. En dan niet om Ophelia te spelen maar die andere, ahum, heldin: Orphelia. Kijkt u zelf:  Ja, de vergissing tussen regisseur Boermans en 23-jarig acteur Kuilboer is heel snel gemaakt natuurlijk.   0 reacties maandag, oktober 10, 2005
Stem wederom! Hotnews.nl is weer genomineerd! Voor de Cinekid Kinderkast prijs dit keer. Ik vind iedereen die op Hotnews stemt lief!  0 reacties woensdag, oktober 05, 2005
Voor Kiki. Ik zag laatst een appeltje met een gezichtje. Ja, denk je nu misschien, maar ik zie dus heel vaak appels met gezichtjes. Nou IK NIET. Voor mij was dat toevallig heel erg bijzonder en speciaal. Het viel wel tegen dat het appeltje een naar en onaardig gezichtje had. Hij keek me uiterst gemeen en vals aan, dat stomme rotappeltje. Ik kon me maar moeilijk beheersen om het appeltje niet op te pakken en met vernietigende kracht tegen een bakstenen muur aan te werpen. Het leek me een mooi gezicht om het appeltje in talloze sappige splinters uiteen te zien spatten. Toen kwam ik bij zinnen en zei ik tegen mezelf 'kom op joh, dat appeltje is het niet waard' en daar had ik natuurlijk gelijk in. Op dat moment zag ik pas dat er een heleboel áárdig fruit om het appeltje heen lag. Een paar bananen lachten me heel uitnodigend toe. 'Sorry bananen,' zei ik, 'vandaag heb ik geen trek in jullie.' En in plaats van zure blikken haalden ze slechts hun schouders op. 'Geeft niks!' riepen ze zelfs. De peren waren ietwat verlegen; ik heb weleens gehoord dat peren erg onzeker worden van het vergeleken worden met appels, de toch wat populairdere vrucht van de twee. Ze bloosden een beetje en durfden me niet recht aan te kijken. Mijn hart smolt voor deze bescheiden lieve peertjes, en met een gloeiend vuur van blijdschap in mijn buik kocht ik er een heleboel. Nu lachten ze breeduit en ik meen te hebben gezien dat ze hun tong uitstaken naar het onaardige appeltje, dat, vernam ik later, heel snel oud en bruin werd. 0 reacties |
